Legnickie historie: Czy reanimują nam miedziowe województwo?

Jak mówi szef Fundacji Janisław Muszyński, chodzi o utworzenie na Dolnym Śląsku drugiej, poza Wrocławiem, aglomeracji. Jak to zrobić? Uczestnicy forum zakładają, że w pierwszej kolejności na terenie Zagłębia Miedziowego trzeba poprawić komunikację. Należy tu stworzyć coś w rodzaju strefy przemysłowej, ale też poprawić warunki życia poprzez lepszą opiekę zdrowotną, sport, czy ochronę środowiska naturalnego. Z tego wszystkiego wynika, że chodzi o zintegrowanie, na powrót, samorządów, firm, instytucji i mieszkańców, w granicach dawnego województwa legnickiego. Wyznaczono je w 1975 roku zgodnie z rozlokowaniem zakładów Kombinatu Górniczo-Hutniczego Miedzi. I taki teren obejmuje z grubsza pomysł tworzenia nowej aglomeracji.

Młodszym czytelnikom warto przypomnieć więc, że województwo legnickie istniało w latach 1975- 1998. Powołano je ustawą o dwustopniowym podziale państwa oraz o zmianie ustawy o radach narodowych z 28 maja 1975 roku (Dziennik Ustaw, nr 34, poz. 9). Była to reforma administracyjna, w efekcie której w miejsce 17 dużych województw powstało 49 mniejszych.

Chociaż województwo legnickie istniało zaledwie 24 lata, miało duży wpływ na wszystko, co działo się w gospodarce i kulturze. Mimo że były to czasy zupełnie inne, bez otwartej dyskusji i niedemokratyczne, ujawniła się na przykład dyskusja o stolicy nowego województwa, czyli rywalizacja między Legnicą a Lubinem.

Pierwsze miasto miało bogatą historię i tradycje administracyjne oraz przemysł, zwłaszcza lekki i oświatę z ambicjami akademickimi. Drugie zaś - siedzibę KGHM, która to firma stała u podstaw powołania województwa.

Województwo legnickie miało 4 035,9 km kwadratowych. Odległość najbardziej oddalonych krańców: 95 km i 65 km. Było siedem miast, cztery miasto-gminy i 27 gmin. W 1975 roku zamieszkiwało je 414,3 tys. osób. Największym miastem była Legnica ponad 82 tysiące mieszkańców (Lubin miał wówczas 47,7 tys. mieszkańców).