Legnica: Wystawa Nikoli Kucharskiej "Miejsca, w których nigdy nie byłam", zdjęcia

Współpracuje z wieloma wydawcami w Polsce, Francji, Chinach, Dani, Finlandii, Korei, Niemczech czy Hiszpanii. Jej „Podróż dookoła świata. Północ–południe. Wschód–zachód” nominowano w konkursie PTWK Najpiękniejsza Książka Roku 2016. „Zaginiona wyspa” otrzymała nominację w tym samym konkursie w 2019 roku, a w 2020 jej książka „Fakty i plotki o smokach” została wyróżniona w tymże konkursie. Jej „Zwierzęta, które zniknęły. Atlas zwierząt wymarłych” otrzymały nagrodę główną w konkursie Mądra Książka Roku 2018, nagrodę główną w austriackim konkursie na mądrą książkę roku Wissenschaftsbuch des Jahres 2021, wyróżnienie w XVII edycji konkursu Świat Przyjazny Dziecku oraz nominację w konkursie Przecinek i Kropka Najlepsza Książka Roku 2018. Zaprojektowana przez nią gra “W Krainie Baśni” została Grą Roku dla Dzieci 2023 roku w prestiżowym konkursie Planszowa Gra Roku. Prywatnie właścicielka dwóch kotów, miłośniczka kawy, porządku i dobrego jedzenia. Gdy nie rysuje i nie myśli o książkach, to gra w gry wideo, piecze chałki i chodzi na piesze wycieczki do lasu.

Jest kilka sposobów na zwiedzanie nieznanych terytoriów. Jednym z takich podziałów może być podróż z mapą od punktu do punktu albo pozwolenie sobie na radosne zagubienie. A także wersja pośrednia: patrzenie na mapę, kiedy już się znajdzie w konkretnym miejscu i rozglądanie się, co jeszcze da się zobaczyć. Podobne możliwości daje twórczość Nikoli Kucharskiej. Wielość szczegółów sprawia, że czytelnik staje się takim wędrowcem i musi podjąć decyzję, w jaki sposób zagłębi się w światy proponowane przez artystkę. Najpierw przeczyta tekst, obejrzy ilustracje, a może przyjrzy się szczegółom zaraz po zapoznaniu się z konkretnym fragmentem, a potem kolejnym i kolejnym (cały czas pozostając na tej samej stronie)? Pozwala na to ilość szczegółów zawartych na każdej rozkładówce albo karcie stworzonej przez artystkę, z których wszystkie są tak samo ważne. Ten swoisty chaos nie stanowi jednak bałaganu, łatwo się w nim odnaleźć i iść wyznaczoną ścieżką z przerwami na wejście do niepozornych bram lub tajemniczych uliczek. Pomagają w tym intensywne kolory i wyraźne kontury oraz intensywnie wyrażane emocje wszystkich widocznych postaci - o wystawie napisała Joanna Szlempo.