Ksiądz Sebastian Lewczuk z teatrem "Albercik" wystawił ciekawą sztukę z podopiecznymi Domu Pomocy Społecznej w Kielcach (ZDJĘCIA)

- Ksiądz, prowadzący na różne niekonwencjonalne sposoby terapię zajęciową, stworzył „Koncert Życzeń”, założył „Klub Podróżnika”, uczy dobrych manier, a przede wszystkim prowadzi teatr „Albercik”, poprzez który aktywizuje nasze podopieczne zmienił oblicze całej naszej placówki – mówiła Alina Rogula, dyrektor tego Domu.

- Inteligentny, dowcipny, pełen miłości do drugiego człowieka nie uważa, żeby podopieczna, która choruje na schizofrenię, Alzheimera, stwardnienie rozsiane, ma załamanie nerwowe, czy demencję nie mogłaby zostać aktorką. Właśnie poprzez to, że panie uczą się tekstów na pamięć, ćwiczą pantomimę, szyją dla siebie kostiumy, wystawiły już kilkanaście premier nabierają radości do życia, bez względu na stan ich duszy. Ksiądz ma anielską cierpliwość, mądrość życiową, niezwykłe poczucie humoru i fantastyczne pomysły. Kobiety nabrały pewności siebie, bo na początku bały się wyjść na scenę,śmiałości, są komunikatywne, nawiązały ze sobą przyjaźnie - dodaje Alina Rogula, dyrektor Domu.

W szyciu jak się okazało prym wiedzie Elżbieta Kołaczyńska, pani Dorota ma znakomitą dykcję, Ania Król skończyła edukację plastyczną pozostałe podopieczne i terapeutki dają z siebie w czasie grania wszystko.

Poprzez spektakl, jaki przygotowali z okazji Światowego Dnia Chorego, jak wyjaśniał ksiądz Sebastian Lewczuk chcieli pokazać, że cierpienie, samotność, choroby dotykają dzisiaj wszystkich ludzi, a oni zamiast się wzajemnie wspierać okazują sobie obojętność, niechęć, zazdrość, często nawet nieukrywaną wrogość.

- Zobrazowaliśmy to na przykładzie chorego, który podróżując z Jerozolimy do Jerycha został ograbiony i pobity przez zbójców, Lapłan i Lewita okazali mu całkowity chłód - podkreślił. - Zlitował się jedynie Samarytanin. Dziś jest jeszcze gorzej. Rozpaczamy dopiero wtedy, gdy kogoś zabraknie. A to za późno, bo z naszego postępowania rozliczy nas dawca życia, Bóg. Niestety brakuje nam dobrych uczuć do żyjących. Sztukę rozpoczęła piosenka Anny German „Człowieczy los”, w której szczególnie wybrzmiały słowa, że łatwo jest się uśmiechnąć, kiedy jest się zdrowym, ale trzeba pochylić się nad chorobą i cierpieniem. Podopieczne znakomicie wcieliły się w swoje role, w rozmowach powiedziały, że żadne schorzenia nie mogą im przeszkodzić w realizacji marzeń, a samo zakończenie spektaklu zaskoczyło wszystkich - mówi.

Ksiądz Lewczuk, który był jednocześnie scenopisarzem, choreografem, reżyserem i aktorem w tej sztuce, zagrał w peruce starca, pokazał poprzez końcowy taniec, który wykonali wszyscy występujący, że jedynie pomocna dłoń, przyjaźń, wsparcie, a przede wszystkim miłość pozwala na zniesienie najcięższych chwil, a taką niewątpliwie jest ciężka choroba.

Sztuki „Albercika” cieszą się tak wielkim powodzeniem, że aktorki ze swoim opiekunem są zapraszane do wielu placówek.