Trasy nordic walking do 65 km od Gniewu. Podpowiadamy, gdzie warto się wybrać w weekend 18 - 19 maja

Wspólnie z Traseo przygotowaliśmy 3 szlaki nordic walking oddalone maksymalnie o 65 km od Gniewu. Zobacz, czy ścieżka polecana przez innych użytkowników Traseo nadaje się również dla Ciebie.

Przed marszem sprawdź, jaka jest prognoza pogody dla Gniewu.

W sobotę 18 maja według prognozy pogody ma być 25°C. Prawdopodobieństwo wystąpienia deszczu wynosi 23%. W niedzielę 19 maja zgodnie z najnowszymi prognozami pogody ma być 22°C w najcieplejszym momencie dnia. Prawdopodobieństwo wystąpienia deszczu wynosi 39%.

🌲🌤️ Trasa nordic walking: Mikoszewo - Jantar - Mikoszewo

• Stopień trudności: 1.0
• Dystans: 21,1 km
• Czas trwania marszu: 1 godz. i 40 min.
• Przewyższenia: 236 m
• Suma podejść: 387 m
• Suma zejść: 385 m

Amatorom nordic walking z Gniewu trasę poleca Pio.such

Ciekawa trasa, prowadząca przez lasy Mierzei Wiślanej, plażę, drogę przy ujściu Wisły do Zatoki Gdańskiej a także przez rezerwat przyrody.
Wycieczkę rozpoczynamy przy jednym z licznych ośrodków wypoczynkowych OWS Basia w Mikoszewie i kierujemy się na wschód żwirową drogą, biegnąca między licznymi ośrodkami wczasowymi i pensjonatami. Droga wiedzie do lasu, na wschód. Po wbiegnięciu w las kierujemy się cały czas główną, szeroka leśna drogą w stronę Jantara. Droga wiedzie przez piękny las, a wokół widać liczne ślady świadczące o tym, że w tych terenach nielegalnie wydobywa się bursztyn. Gdy kończy się las i zaczyna się ulica Zakole, dochodzimy do ul. Morskiej, prowadzącej do plaży, na którą jednak nie wchodzimy, skręcamy w prawo i zataczamy główną drogą koło, dochodząc ponownie do ulicy Morskiej. Tu do pokonania mamy kilka wzniesień wydmowego sosnowego lasu. Po dojściu do ulicy morskiej, wracamy na drogę, którą kierowaliśmy się na początku i wracamy nią do Mikoszewa, lecz to nie koniec naszej podróży. Kierujemy się prosto na zachód do Wisły, wzdłuż której podążamy, wprost do ujścia. Trasa wiedzie kamienistą nawierzchnią, po lewej stronie mamy przekop Wisły a po prawej trzciny i szuwary, zamieszkałe przez liczne ptaki - to rezerwat "Mewia Łacha". Mijamy dawny posterunek WOP i podążamy dalej do ujścia, gdzie znajduje się betonowa "promenada" z latarnią sygnalizacyjna na końcu. Następnie skręcamy na plażę, i kierujemy się zbierając bursztyny do pierwszego wyjścia. Przez wydmowy las wychodzimy w Mikoszewie i zmierzamy do miejsca startu. Jest to idealna wycieczka zarówno dla rowerzystów, lecz muszą liczyć się z odcinkiem pokonywanym po plaży, jak i dla amatorów biegania i wytrwałych nordic walkerów, ponieważ cała trasa wynosi około 21km.
Nawiguj

🌲🌤️ Trasa nordic walking: Wędrówka przez Jar Rzeki Raduni

• Stopień trudności: 3.0
• Dystans: 9,96 km
• Czas trwania marszu: 4 godz. i 19 min.
• Przewyższenia: 95 m
• Suma podejść: 999 m
• Suma zejść: 1 023 m

Trasę nordic walking mieszkańcom Gniewu poleca GR3miasto

W końcu nadeszła długo wyczekiwana, kolorowa wiosna, a wraz z nią chęć do kolejnych wędrówek. Chcąc nacieszyć oczy przepięknymi barwami i odetchnąć od cywilizacji postanowiliśmy udać się do Jaru Raduni. Malownicze ścieżki niemalże o górskim charakterze, prowadzące wzdłuż brzegu wartko płynącej rzeki, gwarantują bliski kontakt z prawdziwą, trochę dziką przyrodą.

Wzdłuż meandrującej Raduni przebiega oznakowany kolorem niebieskim pieszy Szlak Kartuski, jednak biorąc pod uwagę wąską dróżkę, którą wiedzie pokonując liczne dość strome podejścia, zwalone drzewa oraz bagniste obniżenia terenu, wędrówka może się znacznie przedłużyć.

Rezerwat zajmuje obszar o powierzchni 84,24 ha, ciągnąc się na długości 6 km mniej więcej między Mezowem, a Żukowem. Wiodący wzdłuż meandrów rzeki pieszy Szlak Kartuski, oznakowany kolorem niebieskim jest jednak znacznie dłuższy, przez co wędrówka na tym odcinku zająć nam może nawet pół dnia. Miejscami jest dość wąsko i ślisko, przez co łatwo można zsunąć się ze stromego brzegu.

Wysokość zboczy jaru sięga ponad 40 metrów nad dno doliny, którym płynie wąską gardzielą bystry nurt rzeki Raduni. Zbocza całkowicie porośnięte są gęstym, wysokim lasem i są bardzo strome. Wiodąca wzdłuż koryta rzeki ścieżka przyjmuje nico górski charakter i niekiedy wymaga od wędrujących większego wysiłku. We wschodniej części rezerwatu, którą mieliśmy okazję pokonać zeszłej jesieni, wzmagaliśmy się głównie ze stromymi zboczami oraz przeprawami przez nad wartko płynącą rzekę. Niestety istniejące niegdyś mosty nie doczekały się jeszcze reanimacji. Pokonując zachodnią część jaru, czyli od stacji kolejowej w Babim Dole, aż po most kolejowy w Rutkach k./Żukowa, prócz licznych wzniesień, wzmagaliśmy się także z przeróżnymi przeszkodami m.in. powalonymi drzewami. Pomimo wszelkich trudności, Rezerwat Jaru Raduni, to naprawdę mistyczne miejsce, pełne przepięknej dzikiej przyrody.

Dojazd / powrót z Trójmiasta:

Zarówno pod kątem obejścia zachodniej, jak i wschodniej części Jaru Raduni, najdogodniejszym miejscem rozpoczęcia wędrówki jest stacja PKP w Babim Dole. Można tu dotrzeć koleją regionalną z trójmiasta, albo przyjechać samochodem. Jeśli wybierzemy pierwszą z opcji, decydując się na przejście wschodniej części rezerwatu przyrody i kończąc w Żukowie, pamiętajmy by sprawdzić dogodne połączenie z trójmiastem. W weekendy transport jest ograniczony, ale do wyboru mamy kolej regionalną, autobusy PKS zarówno do Gdańska, jak i Gdyni, a także gdyńską, pospieszną linię Z.

Rezerwat Jaru Raduni, to przepiękne miejsce, leżące niespełna pół godziny drogi Trójmiasta (jadąc koleją regionalną lub samochodem). Entuzjaści pieszych wędrówek z pewnością zaznają tu spokoju, a przy okazji nacieszą oczy cudownymi widokami. Aż nieprawdopodobne, że rzeźba terenu jest tu tak mocno pofałdowana, a ścieżki przyjmują niemalże górski charakter. Krocząc wąskim i stromym gardłem jaru warto zaopatrzyć się w wygodne buty trekkingowe, najlepiej za kostkę.
Nawiguj

🌲🌤️ Trasa nordic walking: Gdańskie, dawne skocznie narciarskie

• Stopień trudności: 2.0
• Dystans: 16,37 km
• Czas trwania marszu: 4 godz. i 32 min.
• Przewyższenia: 133 m
• Suma podejść: 1 455 m
• Suma zejść: 1 454 m

GR3miasto poleca trasę uprawiającym nordic walking z Gniewu

Niewątpliwie zima to świetny okres na narty, szkoda tylko że nie ma śniegu. Jednakże to także idealny moment, by cofnąć się w dziejach historii odkrywając pamiątkowe miejsca po dawnych skoczniach narciarskich istniejących niegdyś w gdańskich lasach.

Tym razem trasa naszej wędrówki przemierzała liczne wzgórza w celu odszukania pozostałości po tego typu obiektach znajdujących się w Dolinie Radości oraz Dolinie Samborowo. Oprócz tego zobaczylismy także pomnik niemieckiego skoczka - Ernesta Becker-Lee, który nie przeżył upadku na oliwskiej skoczni.

Polecam przeczytać artykuł:

Nasza trasa:

Wędrówkę rozpoczynamy w Starej Oliwie, skąd w towarzystwie pieszego Szlaku Skarszewskiego udajemy się do Doliny Radości. Miejsca tego nie trzeba specjalnie reklamować. Od przeszło 200 lat było i nadal jest tradycyjną okolicą spacerów dla mieszkańców całego Trójmiasta. Wielu przebywających tu przyrodników określało dolinę jako trzeci cud świata. Nic dziwnego, pod kątem krajoznawczym, to faktycznie piękne miejsce. Niejednokrotnie mieliśmy okazję o tym się przekonać zarówno podczas naszych wędrówek pieszych, jak i wycieczek rowerowych.

Kontynuując naszą wędrówkę przez Dolinę Radości, udajemy się nad stawy nieopodal Dworu Oliwskiego, gdzie obierzemy oznakowany kolorem czarnym pieszy Szlak Wzgórz Szymbarskich. Jego trasa wiedzie początkowo skrajem lasu, tzw. Młyńską Drogą, po czym zagłębia się wśród dość stromych wzniesień. Na jednym z nich znajduje się pomnik niemieckiego skoczka narciarskiego - Ernesta Becker-Lee, który w 1940 roku zginął na skutek upadku podczas odbywających się zawodów na skoczni narciarskiej w Dolinie Radości. Granitowa płyta nagrobna znajduje się dokładnie na szczycie, wznoszącego się na ponad 110 m n.p.m. wzgórzu, które znajduje się naprzeciwko góry, na której niegdyś istniała jedna z najwyższych skoczni narciarskich w Gdańsku Oliwie. Nie bez powodu wybrano właśnie to miejsce, albowiem wzgórza otaczające dolinę należą do wybitnie stromych, a ich szczyty sięgają nawet 120 m n.p.m.
Po zejściu ze wzgórza czeka nas kolejne strome podejście, tym razem pod wcześniej wspomnianą skocznię narciarską. Zanim jednak ruszymy na wierzchołek, u stóp wzniesienia spróbujemy odnaleźć pamiątkowy kamień, na którym wyryto m.in. datę powstania obiektu.
Zbudowana w 1932 roku skocznia narciarska składała się z drewnianej wieży służącej za rozbieg i wyrównanego wzgórza, czyli tzw. buli. Punkt konstrukcyjny, zwany także jako punkt K, według którego ustala się noty za odległość skoku wynosił tu 35 metrów. Natomiast jako odjazd wykorzystano stok wznoszący się po drugiej stronie dolinki.

W jednym z albumów ilustrujących ciekawostki Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego, Krzysztof Kamiński wspomina, że swego czasu na skoczni odbywało się wiele różnej rangi zawodów. Dość znanym skoczkiem był wtedy Janusz Kirkor, którego skoki mierzyły między 25 a 30 metrów. Rekordzistą skoczni był jednak zakopiańczyk o nazwisku Kołtuń z rezultatem 39 metrów.

Po odnalezieniu fundamentów dawnej oliwskiej skoczni narciarskiej udajemy się w kierunku Doliny Samborowo, gdzie niegdyś znajdował się drugi obiekt tego typu. Żeby do niej dotrzeć wykorzystamy szlaki turystyczne Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego, m.in. oznakowany kolorem niebieskim pieszy Szlak Kartuski. Po dotarciu na miejsce zobaczymy także jeden z najstarszych pomników przyrody zwany Grubym Dębem. Jego imponujące rozmiary widać nie tylko stojąc tuż przy nim, ale także z przeciwległej strony doliny.

"Grubas" będzie dla nas także drogowskazem, gdyż wspinając się pod leżące po przeciwległej stronie wzniesienie wyjdziemy na sam szczyt skoczni narciarskiej.

Skocznia narciarska w Dolinie Samborowo nie była tak znana jak ta w Dolinie Radości, pomimo, że osiągano na niej równie długie loty. Z kronik narciarskich wiemy jedynie, że Kazimierz Polus ustanowił na niej rekord obiektu przekraczając linię 34 metrów. Do dziś po skoczni pozostały zarysy rozbiegu i tzw. buli. W ostatnich latach miejsce to upodobali sobie trójmiejscy amatorzy rowerowego freeridu, którzy biją tu rekordy prędkości, osiągając ponoć 90 km/h
Nawiguj

Traseo.pl to portal oraz darmowa aplikacja mobilna na urządzenia z systemami android lub iOS. Znajdziesz tu ponad 200 000 tras! Możesz nagrywać własne ślady podczas wycieczek lub podążać trasami pozostałych użytkowników. Szukaj inspiracji wycieczkowych.

Rób zdjęcia, dodawaj opisy, a później wyślij zapisaną trasę na Traseo.pl. Będziesz mieć możliwość dodatkowej edycji danej trasy. Możesz również podzielić się nią z innymi użytkownikami Traseo lub zachować jako prywatną tylko dla siebie. Sprawdź wszystkie możliwości Traseo, zainstaluj aplikację i ruszaj na szlak!

Lubisz spacery ale nie lubisz przepłacać za artykuły do trekkingu? Sprawdź kody rabatowe EMPIK oraz promocje i zniżki w innych sklepach online!

Nordic walking wybiera coraz więcej osób. Czym jest ten sposób aktywności? Nordic walking polega na chodzeniu z kijkami. Chociaż brzmi banalnie, ten trening wymaga odpowiedniej techniki, by był skuteczny. Jeśli trening jest wykonywany poprawnie, może przynieść naprawdę zadowalające efekty. To ciekawy sposób na spędzanie wolnego czasu, szczególnie jeśli lubisz spacerować. Marsz z kijkami przyniesie więcej efektów, niż zwykły spacer. Nordic walking może pomóc w zrzucenie zbędnych kilogramów.

Ważne by do nordic walking wybrać dedykowane do tej aktywności kijki, ponieważ różnią się one od zwykłych trekkingowych kijków. Różnią się budową, rękojeścią oraz obecnością pasków. Możemy wybrać kijki:

• z włókna szklanego
• aluminiowe
• z włókien węglowych

Warto zapoznać się z różnymi rodzajami i dopasować coś odpowiedniego dla siebie. Trzeba pamiętać również o tym, by dopasować kijki do swojego wzrostu. Jeśli stoimy wyprostowani i trzymamy kijek w dłoni to pomiędzy przedramieniem i ramieniem powinien utworzyć się kąt prosty. Możemy również zdecydować się na kijki z regulowaną długością.

Ogromną zaletą tego sportu jest to, że może go uprawiać niemal każdy. Jest to bezpieczny rodzaj aktywności, a dodatkowo marsz z kijkami odciąża stawy kolanowe, biodrowe oraz stóp. Jest to więc bardzo dobry wybór dla osób starszych. Gdyż wystąpienie kontuzji jest bardzo rzadkie, oczywiście przy zachowaniu odpowiedniej techniki.